Emocje w kinie. Jak o nie zadbać podczas organizacji pokazu filmowego. Kolektyw Kultura i Zdrowie Psychiczne.

Organizujesz seanse filmowe w kinie studyjnym, bibliotece lub domu kultury? Prowadzisz dyskusyjny klub filmowy dla seniora? A może zajęcia edukacji filmowej dla młodzieży? Tworzysz festiwal?
Dziś chcę podsunąć Ci kilka wątków dotyczących zdrowia psychicznego w kinie.

Kino ma niezwykłą moc oddziaływania na nasze emocje. Może stworzyć doskonałe warunki, żeby przeżywać i przetwarzać rzeczy trudne. Może też wywrzeć wpływ negatywny na nasze zdrowie psychiczne.

Wraz ze zmianą pokoleniową, ale też zmianą wieku widza kinowego, zmieniają się oczekiwania publiczności wobec tego, co chcą czuć i przeżywać w kinie.

Dlatego organizując seanse filmowe potrzebujesz zauważyć, że treści prezentowane w filmach mogą wpływać pozytywnie, ale też negatywnie na Twoich odbiorców. Kiedy już to zauważysz, warto o te emocje zadbać.

Jak kino oddziałuje na nasz dobrostan i emocje.

W nurcie „Kultury na receptę” coraz więcej mówi się o dobroczynnym wpływie kina na nasze zdrowie psychiczne. I to, co jest tu kluczowe: nie chodzi o samo oglądanie filmów, ale właśnie bycie w kinie.

Dlaczego?

Badania mówią, że odbierając film na dużym ekranie bardziej i dłużej się skupiamy.

Oglądanie filmu w dużej grupie, nawet obcych ludzi, wzmacnia przeżywanie emocji. A to łączy się z wzmocnieniem więzi i poczucia przynależności. Coś niezwykle cennego dla osób, które czują się samotne i odizolowane. Do naszej krwi zaczynają dzięki temu płynąć endorfiny.

Są artykuły, które opisują, że regularne chodzenie do kina:

• podnosi poziom odczuwanego szczęścia,

• obniża poczucie niepokoju,

wzmacnia poczucie więzi.

A jednak emocje w kinie mogą negatywnie wpływać na nasze zdrowie psychiczne.

Czy znasz taką sytuację: Wybierasz się do kina, czytasz opis filmu na stronie, a potem na sali oglądasz tak mocne sceny, że trudno Ci je przeżyć? Zaczynasz pytać: czemu nikt nie ostrzega przed treścią?

Dzieje się tak, ponieważ to często dystrybutor filmowy dostarcza opis fabuły. Nie ukazuje on treści
 i tematów, które są wrażliwe czy triggerujące dla odbiorców. Dlaczego?

• Nie chce spoilerować fabuły filmowej.

• Nie chce zniechęcać odbiorców wrażliwymi treściami do obejrzenia filmu. Bo może to wpłynąć na sprzedaż.

Często materiały promocyjne, czy plakaty bywają mylące w swoim przesłaniu, np. są  skierowane do młodszej publiczności, albo prezentują pogodną, kolorową scenę, nie wzbudzając czujności widzów.

Brak zabezpieczeń przed wrażliwymi treściami.

W Polsce mamy poważny problem. Nie ma systemu klasyfikacji filmów pod względem wieku i treści wrażliwych.

Dystrybutorzy polskich filmów robią to według swojego uznania. Często wytyczne dyktuje potrzeba finansowej opłacalności i skierowanie filmu do jak najszerszej publiczności.

Organizatorzy pokazów filmowych widzą ten problem. I często mówią, że:

• Dystrybutorzy nie informują ich o treściach wrażliwych w filmie.

• Nie ma bazy, w której mogliby znaleźć jakieś informacje także o starszych filmach.

• Sami często nie mają okazji obejrzeć filmu przed premierą lub organizowanym seansem.

• Nawet jeśli wiedzą, że w filmie są wrażliwe treści nie mają na czym się oprzeć, kiedy informują np. nauczycieli o tym, że film nie jest odpowiedni dla np. młodszych dzieci.

Organizuję pokaz filmowy. Czy to moja odpowiedzialność, by dbać o zdrowie psychiczne widzów?

Jako kina, producenci festiwali i seansów mamy relację z naszą publicznością i chcemy, żeby ona nam ufała i czuła się u nas bezpiecznie. Dlatego możemy i potrzebujemy oznaczać treści wrażliwe.

Co  zrobić, żeby emocje w kinie przeżywać bezpiecznie?

Opisywać treści wrażliwe, czyli takie które dotyczą m.in.:

• przemocy

• nagości i s*ksu

• używek i uzależnień

• kryzysów psychicznych

• zachowań samobójczych*

* Pamiętaj, że w kontakście zachowań samobójczych, nie wystarczy podać informacje. Możesz skonsultować film z ekspertem oraz podać informacje o tym, gdzie uzyskać pomoc. Więcej dowiesz się w poprzednim newsletterze.

Gdzie szukać informacji o treściach wrażliwych w filmach?

W przypadku filmów zagranicznych:

• Amerykański portal IMDb. Przy wielu opisywanych tutaj filmach znajduje się sekcja „Parents guide”, w której opisywane są treści obraźliwe, ukazujące nagość, seks, przemoc czy używki. Ponieważ portal jest amerykański, dużą wagę przykłada się właśnie do tematu związanego z nagością i seksem.
  Warto jednak dodać, że treści dodają użytkownicy, a uprawomocniają je inni użytkownicy.
  Tutaj link do opisu treści wrażliwych do filmu „Mechaniczna Pomarańcza”.

• Brytyjska organizacja non-profit British Board of Film Classification. Działa od ponad 100 lat i pierwotnie zajmowała się cenzurą. Współcześnie odpowiada za klasyfikację wiekową filmów i gier.
  Na jej stronie znajduje się nie tylko klasyfikacja wiekowa konkretnego filmu, ale także krótkie opisy wybranych treści wrażliwych oraz ich nasilenie.
  Daję przykład opisu do filmu „Bracia ze stali”.

W przypadku polskich filmów wybór jest dużo mniejszy:

• Dobrym źródłem jest portal Zespołu Edukatorów Filmowych, którzy koncentrują się na filmach wartościowych, czyli takich, które mają wartość edukacyjną i mogą być wykorzystane w edukacji filmowej. Przy opisywanum filmie pojawia się sekcja „Treści sporne”, gdzie znajdziemy opis treści wrażliwych, wybrany i skonsultowany przez dwie a czasem 3 osoby.
  Podaję przykład filmu „Kos”.

Coś dla Ciebie. Aktualności, czyli co słychać.

Generator Innowacji. Sieci Wsparcia.

Realizowany przez Towarzystwo Inicjatyw Twórczych „ę” oraz PCG Polska. Jeśli wspierasz swoich senioralnych odbiorców, zajmujesz się dostępnością czy edukacją w kulturze, to ten program jest absolutnie dla Ciebie. Do 30 października możesz zgłosić się do programu, gdzie możesz zrealizować swój innowacyjny projekt lub pomysł na rzecz wspierania długowieczności.
Zachęcam Cię szczególnie, jeśli łączysz swoje działania senioralne z :
- dostępnością
-zdrowiem psychicznym
Możesz otrzymać:
-wsparcie finansowe
-mentoring
-wsparcie promocyjne projektu.

Kolektyw Kultura i zdrowie psychiczne.

10. Października, czyli w Dzień Zdrowia Psychicznego odwiedziłam Sopot.
Wspólnie z Martą Białek-Graczyk poprowadziłyśmy warsztaty mapujące dla kadr trójmiejskiej kultury. I dzięki temu zawiązałyśmy nasz dwuosobowy Kolektyw Kultura i Zdrowie Psychiczne.
Podczas warsztatów:

• Szukałyśmy połączeń obszarów dla odbiorców, zespołów, otoczenia kultury.

• Dłubałyśmy w trudnościach i wyzwaniach.

• Konkretnie i jasno nazywałyśmy różne potrzeby.

  
  Wzmacniałyśmy swój głos, słuchałyśmy swoich doświadczeń i perspektyw.

  Było niesamowicie różnorodnie - razem z nami były dwie dyrektorki, koordynatorki dostępności, edukatorki i osoby z administracji
  

  Wieczorem dzieliliśmy się przemyśleniami podczas debaty o dobrostanie twórców i zdrowiu psychicznym odbiorców.
  Całe wydarzenie odbyło się dzięki Marcie Szadowiak, która zaprosiła nas do Inkubatora Innowacji Goyki 3.

  Jeśli także chciał(a)byś zaprosić nasz Kolektyw do siebie, daj mi znać.

  

Zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.